Bransoletki przyjaźni – czyli nic innego jak bransoletki z muliny są mozolną choć kolorową techniką którą powraca gdy mamy czas. Polega na wiązaniu supełków na kolorowych nitkach dla otrzymania wybranego wzoru.
Bransoletki przyjaźni
Kilka rad na start
- Bransoletka składa się z dużej ilości supełków – uzbrój się w cierpliwość
- Mulinowe nitki – nawet najwyższej jakości mogą się spruć – dbaj o nie
- Początek swojego splotu warto sobie gdzieś przytwierdzić, żeby móc swobodnie pracować
- Zawsze zawiązuj dwa razy
Czego możesz potrzebować:
- mulina – do supełkowania
- taśma klejąca, igła lub agrafka która przypniemy swoją robótkę do stołu lub dżinsów
- nożyczki – do ucięcia niepotrzebnych końców
- klej (np. kropleka) do zalepiania supełków aby się nie rozwiązały
Znajdziesz na niej między innymi co zrobić gdy bransoletka się skręca (klik), jak dowiązać sznureczek (klik) czy różnych sposobach na wykończenie swojej pracy (klik).
Krok 1 – Co stworzysz?
Musisz podjąć decyzję co do długości, splotu i koloru swojej bransoletki. Długość lepiej wziąć ‚ z zapasem’ bo dowiązywanie może być trudne i obniżać trwałość pracy. Grubość bransoletki zdeterminujesz liczbą uciętych sznurków. Zawsze te ucięte – jeśli są wystarczająco długie można złożyć na pół. Kolory, będą kwestią preferencji tylko jeśli znajdziesz dobrą pasmanterię, a sploty poznasz niebawem 😉
Możesz również wybrać interesujący Cię wzór tutaj (klik) a po kliknięciu na zdjęcie przeniesie was do strony z tutorialem. Do wyboru są bransoletki, ramki i inne wzory o różnym stopniu trudności 😉
Krok 2 – Podstawy
Podstawą w bransoletkach przyjaźni jest supełek. Wyróżniamy supełek w prawo i supełek w lewo. (O supełkach zwrotnych w prawo i zwrotnych w lewo możecie przeczytać tutaj (klik))
Tutoriale
Inspiracje
Zestaw top 6 najciekawszych bransoletek z muliny ( 2 zdjęcia poniżej z tego linka)
3 komentarze “Bransoletki przyjaźni – kilka kroków do małego arcydzieła”
Pamiętam jak za czasów ogólniaka robiłam takie bransoletki 🙂
Ostatnio robiłam sobie dla przypomnienia takie właśnie bransoletki.
Zaplatałam takie cuda! Hm… dobre 15 lat temu 😀 Fajnie, że ciągle się je nosi 🙂